Ik als regisseur van mijn eigen ontwikkeling

Voor het excellentie programma voor MBO studenten mag ik samen met collega Albert verschillende thema’s uitwerken. Als eerste een thema dat we voorlopig de werktitel “Ik als regisseur van mijn eigen ontwikkeling” hebben gegeven. We kijken wat er nodig is om regisseur te zijn van je eigen ontwikkeling. Wat moet er dan aanwezig zijn?

Al snel komt het filmpje van Ira Glass ter sprake. Vooral omdat er een essentieel element in zit. Ira Glass wilde schrijver worden. Hij wist wat kwaliteit is. Hij had toen hij begon al “goede smaak” als het om literatuur gaat. Hij kent het werk van grote schrijvers en dus kon hij in het begin zien welk gat er zat tussen zijn werk en het werk van echt goede schrijvers. Hij kon zichzelf beoordelen. Dat lijkt ons essentieel om regisseur te zijn van je eigen ontwikkeling. Ira Glass lijkt zichzelf geleerd te hebben te schrijven. Hij had er in ieder geval zelf de regie over.

Albert en ik herinneren ons nog de ECDL trainingen die we jaren geleden verplicht waren te volgen. Regieloos doen wat de ECDL boekjes voorschreven. We kijken om ons heen… Iets van 30 jongeren van rond de 18 zijn aan het werk in deze ruimte. Allemaal achter een computer. Hebben nooit cursussen ECDL gevolgd, of een cursus surfen, mailen, twitteren, facebooken. En toch doen ze het. Daarin heeft nooit iemand anders de regie gehad dan zij zelf.

We bedenken ons wat ze nog meer geleerd hebben waar ze zelf de regisseur van waren. Ik vraag Albert of hij Minecraft kent. Hij kent het niet. Bij me thuis zijn twee jongens die Minecraft kennen als hun broekzak. Nooit een cursus gevolgd. Natuurlijk hebben ze hulp gehad. Gevraagd aan vriendjes, filmpjes bekeken en vervolgens geprobeerd. Eerst gekopieerd waarschijnlijk vanuit filmpjes van anderen en dan zelf dingen maken, verzinnen, ontwerpen. Daarbij weten ze ook wat ze mooi vinden. Ze kunnen me prachtige voorbeelden laten zien van wat anderen gemaakt hebben. Wat hun Minecraft helden gebouwd hebben. Ze hebben net als Ira Glass voorbeelden. Ze laten me indrukwekkende steden, kastelen, waterpartijen en bruggen zien gebouwd door hun helden. Ze weten net als Ira Glass wat kwaliteit is. Dat is waar ze naar toe willen. En ze kunnen zichzelf vergelijken met hun Minecraft helden.

Natuurlijk komen we bij Deliberate Practice van K. Anders Ericsson. Dat is de manier waarop mensen als Ira Glass gekomen zijn tot hun indrukwekkende niveau. Goed kijken waar je nog niet goed in bent, jezelf beoordelen, dagboeken bijhouden, vorderingen vastleggen, filmpjes maken van jezelf en vaststellen waar je beter in moet worden. Scherp doelen vaststellen en dan bewust trainen en zelf trainingen verzinnen om beter te worden en dat gedurende 10 jaar (in totaal zo’n 10.000 uur of 20 uur per week) volhouden. De kwaliteit van die training en de hoeveelheid uren zorgt er voor dat er uiteindelijk een hoog niveau bereikt wordt. Op deze manier trainen kan leiden tot verbluffende resultaten. Zo kan je jezelf geweldig leren dansen in een jaar.

Of jezelf zo trainen dat je uiteindelijk met gestrekte benen je tenen aan kunt raken.

Of nog extremer. The DanPlan. Een gewone man van 30 die nooit echt gesport en nooit golf gespeeld heeft die de theorie echt aan het testen is. Wat gebeurt er als je de 10.000 uur professioneel gaat trainen. Hoe ver kom je? Zijn doel is om een professioneel golfer te worden. Hij heeft nog iets van 4000 uur te gaan.

Albert heeft trouwens regieloos geleerd om een goede tuinman te worden. Beetje aanprutsen, onderweg leren. Trial and error… Hij kan me perfect uitleggen hoe je een roos moet snoeien. Nooit iemand die dat voor hem gepland heeft.

Tja, wat betekent dit voor een programma dat studenten wil laten excelleren! En wat betekent dit voor ons als “designers” van zo’n programma… En betekent het dat we veel meer op zoek moeten naar ambitie? En veel minder naar nu al excellerende studenten?