Vrijdag 12 maart 2010
Met enige regelmaat hoor ik prachtige effecten van onze aanpak. Sturen op gedrag levert heel veel op. Inburgering gaat uiteindelijk over meedoen en daarmee over het lef om mee te doen. Het lef om jezelf te laten zien. Dat leidt soms tot opmerkelijke situaties. Dit voorbeeld is van Coby Veenstra, een docent in Drachten, over twee van haar cursisten.
Overblijfmoeders
Twee (buitenlandse) cursisten uit de groep duaal in Gorredijk zijn als vrijwilliger werkzaam op een basisschool. Twee keer per week zijn ze overblijfmoeder.
Je wordt niet zo maar overblijfmoeder: je moet een cursus EHBO volgen (en bijhouden) en zo nu en dan heb je cursus over het omgaan met kinderen.
In de groep vertelden ze over hun ervaring op een cursus, die gericht was op het werk. Alle overblijfmoeders uit de gemeente Opsterland waren uitgenodigd. Er werden ook vragen gesteld over de kwaliteiten van een ieder.
Tot grote verbazing van de twee vrouwen keken daarop bijna alle deelnemers in hun papieren en gaven geen antwoord. Sommigen begonnen te blozen, terwijl onze cursisten niet geremd werden door de taal en over zichzelf vertelden. Ze vinden het normaal dat men over zichzelf vertelt in een groep. De presentaties, die zij in het kader van Sprint² hebben gehouden en nu ook houden hebben hun vruchten afgeworpen.
De cursisten zijn erg verbaasd over de houding en het gedrag van in dit geval Nederlandse vrouwen, die hetzelfde vrijwilligerswerk doen.