woensdag 23 februari 2011
Kiezen. Merkwaardig fenomeen. Ik heb in mijn leven veel keuzes gemaakt waarvan ik de gevolgen nauwelijks kon overzien. Is ook een beetje onzin natuurlijk. Alsof er een weg is die uitgestippeld kan worden. “Life is what happens to you while you’re busy making other plans.”
Ooit koos ik er voor om naar een lerarenopleiding te gaan. Niet echt een bewuste keuze. Ik heb nooit als klein jongetje gedacht dat ik leraar wilde worden. In de tijd dat ik examen deed, zat de arbeidsmarkt niet echt te wachten op mij met mijn havo diploma. Dus wat dan? Ik had geen idee wat ik wilde worden. Ik vond geschiedenis wel leuk. Daar kon je iets mee op een lerarenopleiding. Dus dan maar inschrijven. Daar bleek dat je een tweede vak moest kiezen. Dan maar maatschappijleer. Was tenslotte ook een beetje geschiedenisachtig. Ik begon met de opleiding met de vaste overtuiging dat ik nooit het onderwijs in wilde. Dat leek me zo’n beetje de meest vervelende baan die ik me kon voorstellen. Er toch in terechtgekomen uiteindelijk. Maar goed, Dat is een heel ander verhaal.
Ik kom nu ook veel cursisten tegen die geen flauw idee (meer) hebben wat ze willen worden. Vaak zijn ze gestrand op een opleiding. Ze komen bij ons leerbedrijf snuffelstages lopen. En voornamelijk bij ons omdat ze meteen kunnen starten met hun stage. Dat is in de beroepsopleiding soms een probleem.
Ze worden bij ons geconfronteerd met ICT werk. Werken met beeld, geluid, flash, ontwerpen van websites en websites bouwen. Voor deze cursisten is dat niet een bewuste keus.
Tot mijn grote verbazing blijft 80 a 90% van deze cursisten hangen in de ICT. Ze gaan bijna allemaal door naar de ICT opleiding. Waarom?
Ik weet waarom ik door ging met die lerarenopleiding. Het was leuk om er naar toe te gaan, gezellig, boeiend. Ik leerde er wat. En dus bleef ik hangen. Net zoals deze cursisten blijven hangen.
Veel van die cursisten die bij ons een snuffelstage lopen zijn gestrand op een beroepsopleiding. Dat is trouwens een enorme groep. In 2009 waren er ruim 42000 voortijdige schoolverlaters in Nederland. En als ik aan cursisten vraag waarom ze gestopt zijn met hun opleiding zeggen ze dat er niets aan was. En dat wordt dan vertaald als een verkeerde keuze. Het vak paste uiteindelijk niet bij de cursist.
Ik geloof er geen klap van.
De oplossing voor dit probleem? Meer en meer investeren in het keuzeproces, meer en meer energie in oriëntatie. Ik ben niet tegen keuzeprocessen en een goede oriëntatie. Maar gaat dat helpen? Ik heb mijn twijfels.
Ik weet bijna zeker dat wij er voor kunnen zorgen dat geen enkele cursist die bij ons een snuffelstage loopt kiest voor de ICT. Het lijkt er op dat we er ook voor kunnen zorgen dat bijna iedereen kiest voor ICT.
Ik denk niet dat er heel veel cursisten zijn die al van jongs af aan wisten wat ze wilden worden en die al een passie hebben voor het vak. Voor de meeste cursisten is een bewust keuzeproces waarbij we uiteindelijk precies op de juiste plek terechtkomen een illusie. Ik geloof dat de grove keuze van de meeste cursisten wel klopt. En als ze dan op een opleiding terechtkomen waar het leuk is, boeiend en gezellig is en waar ze wat leren dan blijven ze hangen. En dan kunnen het geweldige vakmensen worden en gaandeweg passie vinden. Is mij ook gebeurd trouwens. Soms zal de oorzaak van het uitvallen op een opleiding te maken hebben met een verkeerde keuze. Ik denk dat er veel vaker iets heel anders aan de hand is. Het gaat veel meer om beleving.
Cheers. Dat liedje zingt tegenwoordig steeds vaker door mijn hoofd. Sometimes you wanna go where everybody knows your name. And they’re always glad you came… You wanne be where everybody knows your name.